در جهانی که سرعت مبادلات تجاری لحظه به لحظه در حال افزایش است، صنعت بستهبندی بهمثابه ستون فقرات زنجیره تأمین عمل میکند. در میان انبوه راهکارهای بستهبندی، کارتن نه بهعنوان صرفاً یک کالای مصرفی، بلکه بهعنوان یکی از خلاقانهترین تلفیقهای علم و صنعت، جایگاهی بیبدیل دارد. کارتنسازی امروز دیگر محدود به برش و تا کردن چند لایه کاغذ نیست؛ بلکه صنعتی دقیق، استانداردمحور و فناورانه است که با اتکا بر تجهیزات پیشرفته و دانش مهندسی، کیفیت، دوام و زیبایی را بهطور توأمان عرضه میکند.
ردپای نخستین تلاشها برای ساخت بستهبندی مقوایی به قرن نوزدهم میلادی بازمیگردد؛ زمانی که در سال ۱۸۷۱، آلبرت جونز در نیویورک موفق به ثبت نخستین مقوای چیندار شد. این اختراع سرآغاز تحولی بزرگ در عرصه حمل و نگهداری کالا بود. چند سال بعد، نخستین جعبه کارتن موجدار در سال ۱۸۹۵ در ایالات متحده تولید و روانه بازار شد.
در ایران، آغاز فعالیتهای صنعتی کارتنسازی به دهه ۱۳۴۰ خورشیدی بازمیگردد. در ابتدا، تولید کارتن بهصورت دستی و نیمهصنعتی انجام میشد، اما با ورود ماشینآلات مدرن در دهههای بعد، این صنعت نیز گام بهگام با استانداردهای جهانی پیش رفت و جایگاه مهمی در اقتصاد بستهبندی کشور یافت.
ترکیب ماده و فناوری: مواد اولیه و ساختار کارتن
در تولید کارتن، عنصر اصلی، ورق کارتن موجدار است؛ ساختاری متشکل از لایههای کاغذ لاینر و فلوتینگ که با چیندار شدن، مقاومت مکانیکی بالایی در برابر فشار و ضربه پیدا میکند.
مواد اولیه معمول شامل:
کاغذ لاینر (Linerboard): پوشش صاف و مقاوم بیرونی
کاغذ فلوت (Fluting Medium): لایه داخلی موجدار برای افزایش استحکام
چسبهای صنعتی (عموماً پایهنشاسته): برای اتصال لایهها
مواد افزودنی خاص: جهت مقاومسازی در برابر رطوبت، حرارت یا آلودگی